Na ratunek Karuzeli

Na mój widok Karuzela pomerdała ogonem. Ona też wiedziała, że to jej

ostatnia szansa. Pilot opuścił krzesełko, a ja butem wymacałem krę, ale nie

mogłem na niej stanąć. Musiałem dobrze wyczuć, gdzie jest jej środek. W

końcu udało mi się oprzeć na niej jedną nogę.

– Chodź, piesku, chodź – powiedziałem, ale psina trzęsła się i nie odrywała

oczu od wodospadu. Była tak przerażona, że nie mogła zrobić nawet kroku.

Nagle kra zaczęła drżeć. Wir wodny był już tylko kilka metrów od nas.

Brzeg kry zalała spieniona lodowata woda.

--